Reżyser filmu, Martin Scorsese, gra w filmie krótki epizod. Wystąpił w roli bogatego gospodarza, którego okrada postać grana przez Cameron Diaz.

Niewiele osób o tym wie, ale w tym filmie po napisach jest umieszczona krótka scenka. Kamera zjeżdża od szyldu w stronę witryny księgarni, w której właśnie promowana jest książka Gilderoya Lockharta zatytułowana „Kim jestem?”.

Druga część trylogii otrzymała najmniej (tylko 6) nominacji do Oscara i zdobyła dwie statuetki – za efekty specjalne i najlepszy montaż dźwięku. Dla porównania „Drużyna Pierścienia” miała 13 nominacji i 4 zwycięstwa, a „Powrót Króla” miał 11 nominacji i 11 Oscarów. Choć krytycy ocenili film bardzo dobrze, to jednak film padł ofiarą czegoś, co nazywa się syndromem drugiego filmu w trylogii. Objawia się tym, że najlepiej pamięta się jego początek i koniec. Podobnie rzecz się miała w oryginalnej trylogii Gwiezdnych Wojen. Najmniej pamięta się najlepszą moim skromnym zdaniem część, czyli „Imperium kontratakuje”. A na zdjęciu powyżej reżyser Peter Jackson, który wcielił się w rolę żołnierza.

A skoro Gwiezdne Wojny wywołałem do tablicy, to ciekawostka z drugiej (czyli pierwszej) trylogii. Wygląd żółtego śmigacza, którego Anakin i Obi-Wan używają do ścigania łowczyni nagród Zam Wesell, jest wzorowany na żółtym hotrodzie Johna Milnera z „American Graffiti” (1973). Oba filmy wyreżyserował George Lucas.

Willem Dafoe jako Norman Osborn nosi w filmie nakładkę na zęby, natomiast gdy wciela się w rolę Zielonego Goblina, nie używa niczego poprawiającego wygląd nieidealnych zębów aktora.

Postać grana przez Christiana Bale'a ma na swoim koncie 118 morderstw, co stanowi dokładnie połowę wszystkich 236 truposzy w filmie.

Jay grany przez Willa Smitha po neutralizacji swojego partnera mówi do niego: „Ożeń się, miej dzieci. Po czym podchodzi do kelnerki i mówi: „Kolega jest nieśmiały, ale wpadła mu pani w oko”. 10 lat później w trzeciej części filmu widzimy w jednej ze scen (K? 5K) tę samą kelnerkę z dziećmi. W tle siedzi zneutralizowany partner Jaya.

Scena z filmu po zakończeniu powstania w getcie warszawskim odtwarza słynne zdjęcie żołnierzy SS obserwujących płonący dom.

W filmie rodzina Hess używa wszelkich przedmiotów dostępnych na farmie do zabicia okien i drzwi domu. W scenie, w której Merrill wychodzi z piwnicy, okno zasłania dach dziecięcego domku, który widzieliśmy wcześniej.

W jednej ze scen filmu Bond bierze książkę „Przewodnik po ptakach z Indii Zachodnich”. Była to książka napisana przez prawdziwego Jamesa Bonda, ornitologa, który zainspirował Iana Fleminga do nazwania szpiega jego imieniem.

W tej kreskówce widzimy starą dobrą szkołę – malowane akwarelami tła. I nie jest to sentymentalny powrót do czasów „Królewny Śnieżki” czy „Dumbo”. Wtedy wytwórnia Disneya borykała się z kłopotami finansowymi, a animacja komputerowa była droga, więc księgowi jasno zapowiedzieli twórcom bajki, że z frykasów nici, budżet macie jaki macie i coś z tym zróbcie. Twórcy bajki podołali o tyle, że to właśnie ten film przyniósł wytwórni najwięcej kasy w roku 2002.

Sakiewka, którą Bourne zabiera ze Szwajcarii, pojawia się w finałowej scenie jako doniczka.

A jaki jest Twój ulubiony film z 2002 roku i jakie ciekawostki w nim wychwyciłeś?