Faktopedia DCCCXLIII - Najdroższa szkoła na świecie
Dziś m.in. największy wypad po piwo w historii, jak uczczono rocznicę urodzin Orwella, najdroższa szkoła na świecie oraz które małżeństwa są najbardziej trwałe.
Pracownicy serwisów pokazują, z czym borykają się na co dzień XIII - Źle podłączyłem akumulator i coś strzeliło
Kiedy serwisanci myślą, ze widzieli już wszystko, zawsze znajdzie się klient, który udowodni, że jednak nie widzieli wszystkiego...
W dzisiejszym odcinku opowiemy wam o zamachu w metrze z 2010 roku, zajrzymy do ormiańskiego przedszkola oraz przyjrzymy się męsko-męskiej potańcówce, w której uczestniczyli obywatele Niemiec oraz Związku Radzieckiego.
W nocy z 5 na 6 października 2017 roku wiało niemal w całej Polce. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej wydał ostrzeżenia dla 12 województw. Wiatr wiał z prędkością do 140 km/h, pozbawiając dostępu do prądu 800 tys. osób. Zginęły 2 osoby, a 39 zostało rannych. Szczególnie tragiczne skutki były na terenie Niemiec, gdzie aż 7 osób straciło życie.
Pierwszym z państw centralnych, które się poddało, była Bułgaria, która podpisała zawieszenie broni 29 września 1918 roku. Cesarstwo Niemieckie poprosiło o wstrzymanie ognia, zaledwie 4 dni później, 3 października. Kiedy cesarz Wilhelm II rozkazał flocie Rzeszy wypłynąć na samobójczy rejs przeciwko marynarce brytyjskiej, marynarze niemieccy 29 października 1918 zbuntowali się w porcie w Wilhelmshaven. 30 października skapitulowała Turcja. 3 listopada Austro-Węgry poprosiły Włochy o pośrednictwo w zawarciu rozejmu i przysłanie warunków zawarcia pokoju. 4 listopada Austro-Węgry zawarły rozejm, po którym cała monarchia się rozpadła.
11 listopada 1918 został podpisany rozejm Niemiec z państwami ententy w wagonie kolejowym w Compiègne. O godzinie 11 zaczęło obowiązywać zawieszenie broni i wojska obydwu stron zaczęły się wycofywać ze swoich pozycji.
Urodzony jako Giuseppe Esposito w Acerra we Włoszech (chociaż według innych relacji był Sycylijczykiem), dołączył do jednego z ulicznych gangów terroryzujących Małe Włochy w Chicago na początku XX wieku. Kiedy uchwalono ustawę Volstead Act (wprowadzenie narodowej prohibicji w 1919 roku), organizacja Esposito, "42 Gang", w skład której wchodzili m.in. Sam "Momo" Giancana i Paul "The Waiter" Ricca, szybko rozpoczęła nielegalny handel alkoholem.
Na początku lat dwudziestych Esposito został republikańskim szefem okręgu 19 w Chicago, jednym z pierwszych Amerykanów włoskiego pochodzenia, którzy zostali wybrani na to stanowisko. Esposito zapewnił ochronę polityczną nielegalnym gangom Małych Włoch, w tym gangowi South Side pod rządami Johnny'ego Torrio i braci Genna. W maju 1921 roku Esposito dołączył do urzędników miejskich oraz członków przestępczości zorganizowanej na pogrzebie swojego politycznego protegowanego Anthony'ego D'Andrei, zastrzelonego wkrótce po opuszczeniu neapolitańskiej restauracji. Kilka lat później Esposito uczestniczył w pogrzebie innego sojusznika, Angelo Genny zamordowanego 25 maja 1925 roku. Kuzyn Esposito, Frank DeLaurentis, również zginął podczas "wojen alkoholowych", kiedy on i John Tuccello zostali złapani przez członków organizacji Joe Saltisa i Franka McErlane'a.
W późniejszych latach Esposito stał się politycznym rywalem szefa chicagowskiej mafii, samego Ala Capone. 21 marca 1928 roku Esposito został zaatakowany i zabity serią z okna przejeżdżającego pod jego domem samochodu.
W 1967 roku Jagger i Richards zostali aresztowani pod zarzutem posiadania narkotyków i otrzymali niezwykle surowe wyroki: Jagger został skazany na trzy miesiące więzienia za posiadanie czterech dostępnych bez recepty pigułek peptydowych, które kupił we Włoszech, a Richards został skazany na rok więzienia za przyzwolenie, aby na terenie jego posesji palono konopie indyjskie.
W wyniku apelacji wyrok Richardsa został uchylony, a wyrok Jaggera zmieniono na warunkowe zwolnienie (chociaż ostatecznie spędził jedną noc w więzieniu Brixton w Londynie).
W 1930 r. dr John Archibald Purves, brytyjski elektrotechnik, opatentował naprawdę dziwacznie wyglądający pojazd – dynasferę, wzorowaną na jednym ze szkiców Leonarda da Vinci. Ten środek lokomocji miał kształt wielkiego koła i niektórzy widzieli w nim przyszłość motoryzacji. Pojazd potrafił poruszać się z prędkością do 48 kilometrów na godzinę, miał około 3 metrów wysokości i ważył 450 kilogramów.
Według książki Crazy Cars z 2007 roku, jednym z powodów, dla których Dynasphere nie podbił rynku motoryzacyjnego, był fakt, że „chociaż [pojazd] mógł się poruszać całkiem nieźle po linii prostej, skręcanie lub hamowanie było prawie niemożliwe.”
Pierwsza eksplozja nastąpiła o godz. 7:56 czasu moskiewskiego na stacji Łubianka w stolicy Rosji. Wybuch nastąpił po przybyciu pociągu na stację, gdy pasażerowie wysiadali i wsiadali do wagonów. Kilkadziesiąt minut później, o godz. 8:39, doszło do drugiego wybuchu: na stacji Park Kultury, także w centrum Moskwy.
Na stacji Łubianka śmierć poniosło co najmniej 25 osób. Na stacji Park Kultury zginęło według różnych źródeł od 12 do 15 osób.
Według rosyjskich agencji materiały wybuchowe zdetonowano za pomocą telefonów komórkowych, więc w obawie przed dalszymi zamachami w centrum Moskwy wyłączono sieć komórkową.
Po atakach zamknięto ruch na większej części linii metra Sokolniczeska, na której doszło do wybuchów. Pasażerów w metrze informowano przez głośniki o zmianach w kursowaniu pociągów "z przyczyn technicznych", zalecając korzystanie z komunikacji naziemnej.
Kobiety, które zdetonowały bomby, były w wieku 20-25 lat. Po ustaleniach okazało się, że były ubrane w czarne chusty i czarne ubrania. Jedna z nich nosiła długie spodnie, druga czarną długą spódnicę. Na miejscu zamachu znaleziono porozrywane ciała kobiet. Do przeprowadzenia zamachu użyto 3 kg trotylu.
31 marca 2010 przywódca zbrojnej organizacji separatystycznej Emirat Kaukaski, czeczeński komendant Doku Umarow przyznał się do zorganizowania i przeprowadzenia zamachów. Umarow poinformował o tym w nagraniu wideo zamieszczonym na stronie internetowej rebeliantów islamskich.
Prohibicja projektu kongresmena Andrew Volsteada wprowadzona została przez 18. poprawkę do Konstytucji Stanów Zjednoczonych. Poprawka ta, ratyfikowana 16 stycznia 1919, zakazywała produkcji, importu i eksportu, przewozu oraz sprzedaży wszelkich napojów alkoholowych na terenie USA. Co istotne, ustawa nie zakazywała kupowania ani picia tych napojów.
Wprowadzenie prohibicji w życie w 1920 roku było ogromnym sukcesem Amerykańskiego Towarzystwa Krzewienia Wstrzemięźliwości oraz ruchu sufrażystek (równocześnie trwał proces ratyfikacji 19. poprawki, dającej prawo głosu kobietom).
Reformatorzy otwarcie twierdzili, że prohibicja została wprowadzona przeciw powszechnie znanym pijackim przyzwyczajeniom imigranckich robotników. Efektem jej wprowadzenia było jednak przyczynienie się do wewnętrznej konsolidacji mniejszości narodowych, zamiast zachęcenia ich do przejmowania amerykańskiego sposobu życia.
Właściwie wówczas ukształtowała się zorganizowana przestępczość (mafia): w Chicago – głównie włoska (kontrolowała 50% handlu) i irlandzka, w Nowym Jorku – żydowska (50%) i m.in. polska (12%).
Zniesienie prohibicji było jednym z głównych haseł w kampanii wyborczej F. D. Roosevelta w 1932 roku. Na mocy 21. poprawki została zniesiona 5 grudnia 1933 roku.
Poprzednio, kiedy Zatrzymaliśmy w kadrze
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą